Ming en Qing: wie waren dat ook al weer?

Ondanks dat ik pas rond half 3 in me bed lag, was ik 07.45 uur al weer wakker. Met koppijn weliswaar!
Adriane had gevraagd of ik rond een uur of 11, samen met haar en nog een paar andere mensen naar de Tex Mex wilde gaan. Ik wilde eigenlijk vandaag nog wel wat doen! Je bent niet altijd in China en mexicaans in de morgen? Ik weet het niet.....

Huanlong Xi

Huanglong Xi

Na het ontbijt (muesli met vruchten en yoghurt) ging ik kaartjes halen voor Jiuzhaigou National Park. Ik wilde in eerste instantie vandaag gaan, maar in verband met het drukke seizoen, was dat niet mogelijk.
Dus werd het vandaag Huanlong Xi. Een klein dorpje uit de oudheid met een prachtige locatie. Het lag een uurtje van Chengdu af. Even weg uit de drukke stad. Het was een leuk dorpje. Hier kon je duidelijk aanzien dat het ook echt oud was. Het was wel toeristisch maar niet druk. Het dorpje liep langs een riviertje dat bijna leegstond. Voor de kinderen een ideale plek om met water te spelen en aangemoedigd door de ouders was ik afentoe ook het doelwit .
Het dorpje was erg groot en leidde uiteindelijk uit bij de oude wachttoren die over de grote rivier uitkeek.
Hier kon je mee op speedboot voor een thrill ride. Mij niet gezien. Soms haalde ze stunts uit, waarvan ik dacht:"Gaat dat wel goed?".

Proeven

De tijd ging snel en het was dan ook alweer 14.00 uur en nog steeds niks gegeten. Ik heb toen wat vlees op een stokje gehaald, een soort van shaslick maar dan anders: Sichuan Style, dus pittig maar erg lekker en ook wilde ik de beroemde black sesame cake wel even proberen. Hier stond het dorp bekend om. Het was erg lekker: een soort van lijmachtige zoete substantie waar sesamzaadjes op zaten. Lekker hoor!
Voordat ik de bus terugnam, moest ik toch nog even naar de wc. Helaas was er dit keer geen westers toilet. Op zich heb ik met een hurk toilet geen problemen. Dat er geen deur inzat, was toch wat minder.
Iedereen kon gezellig naar binnen gluren. Nou ja, die deur dacht ik er dan maar bij.

Busrit

Chengdu at night

Op naar de bus. Er kwam al een man naar me toe dat ik daar wel kon instappen. Ja, ja! Je weet het nooit met die gasten. Toch even rondvragen of het de goede bus was. Ja, hoor ik zat goed. Volgens mij vond ie me zo aardig dat hij gebaarde dat ik voorin mocht gaan zitten, waar de bijrijder meestal zit (bijrijder zorgt dat iedereen op de juiste plaats zit en als er iets aan de hand is, helpt hij). Oke, tegen voorin zitten, zeg ik geen nee. Eenmaal onderweg vroeg hij ook nog of ik ook een stukje wilde sturen, hij gebaarde naar het stuur. Ja, de groeten! Een volle bus? Ik gebaarde vriendelijk dat dat nou ook weer niet hoefde.
De rest van de busrit werd er geen woord/gebaar gewisseld, totdat.....midden op de snelweg stond een
grote groep mensen. Een ongeluk. Als dat gebeurt in China gaat iedereen altijd staan kijken. Gelukkig was de politie en ambulance er al bij. Het zag er niet goed uit...een halve helm lag op straat met een grote plas bloed ernaast. Het was gruwelijk om te zien.
Eenmaal terug in het hostel heb ik de nodige dingen gedaan maar ben vroeg me bed ingedoken. De bus naar Jiuzhagou National Park vertrok al om 06.30 uur.