Tibetan Sichuan

Kangding

 

Weer eens de bus in. Ik was op tijd dus moest nog even wachten. Rond 07.00 uur vertrokken we. Ik zat naast een wat oudere vrouw. Ze kon 40 zijn maar ook 50. Dit is bij aziaten moeilijk te zien.
Deze vrouw was in ieder geval budhistisch. Ze had een 'ketting' waar ze mee aan het bidden was, wordt ook wel een mala genoemd.Hopelijk bidde ze op een goede en voorspoedige reis.

Nieuwsgierig
Al snel ging het niet zo voorspoedig. Het plasticzakje dat de vrouw had gekregen werd als spuugbakje gebruikt. Arme vrouw...
Halverwege stopte we in the middle of nowhere waar iedereen een hapje kon gaan eten. Ja hoor voor de zoveelste keer werd ik aangesproken door een van me busgenoten. Dit keer door een man, die hier met z'n dochter en vriendin van de dochter onderweg was. Ook onderweg richting Kangding.

Het zijn vaak de wat jongere meisjes die nieuwsgierig zijn, engels kunnen en op me afstappen en ook deze man begon net als alle andere meisjes, vragen op me af te vuren: Waar kom je vandaan? Waar ga je naartoe? En wat vindt je van China en hoe lang blijf je? Ik vond het wel knap dat de man engels kon spreken. Vaak zijn het de wat oudere mensen die hier problemen mee hebben. Terwijl ik met deze man aan het praten was, sprak een andere man mij ook aan. Waarschijnlijk dacht hij dat ik chinees kon omdat hij mij met de andere man zag praten. Ik moest de man teleurstellen. Tijdens de lunch nog even een heerlijke gebarbecueerde maiskolf gehaald. De engelssprekende man vroeg nog of ik een flesje water wilde, hij ging voor zijn dochter halen, maar dat hoefde niet. Ik had genoeg water bij me.

Geen luxe maar wel gezellig

Hostel Kangding

Rond 15.00 uur kwamen we aan in Kangding. Ik had alleen een probleem. Het enige hostel in Kangding, daar had ik geen adres van. Doordat de hele avond de computers bezet waren, had ik dit niet kunnen opzoeken. Kangding had een lange straat, maar helaas het was groter dan gedacht met ook veel zijstraatjes. Ik kwam een klein internetcafe tegen waar ze een beetje engels konden. Na veel heen en weer gediscusieer, wist ze eindelijk welk 'hotel' ik bedoelde. Ze wilde me er wel even naartoe brengen. Zo lief! Daar aangekomen bleek het niet 1 van de modernste hostels te zijn, maar het was erg leuk ingericht in tibetaanse stijl. Zelfs het bed! Dat de douche boven het toilet hing, was wat minder, maar te overzien.

Nadat ik Kangding verkend had, kwam ik een tibetaans restaurant tegen. Eerst even wat drinken besteld. Bleek dat er geen eten geserveerd werd. Beetje jammer....
Dan maar een ander lokaal restaurant vinden en daarna terug naar het hostel.
Damm ik had het toch aardig goed onthouden? Bij de groene kegel links, bij de bank rechtdoor en bij de apotheek, het steegje inlopen. Alleen kon ik de apotheek niet vinden. Waarom zijn die winkeltjes dan ook altijd zo klein? Na een kwartier gelukkig gevonden.
De volgende dag wilde ik naar Tagong, dus gelijk even gevraagd: "Wil je naar Tagong? Wij gaan morgen met een minivan!!". Dat komt goed uit. Ik was al wezen proberen bij het busstation maar helaas was ik al te laat. Het was al dicht. Dus morgen naar Tagong Grasslands. De volgende bestemming...