De gastvrijheid van Tagong

Een nieuwe dag een nieuw avontur. Ik had mijn spullen gepakt voordat we met de minivan naar Tagong zouden vertrekken. Nog even een ontbijt scoren. Het was vroeg dus er was niet veel open. Een aantal noodleshops was het enige wat open was. Een soort gebakken broodje in olie gehaald dat wordt dan me ontbijt.

Tagong, mainstreet

Terug bij het hostel hoorde ik opeens: "Hello? Hello?" De hostelmedewerkster die ook mee zou gaan vertelde me dat er problemen waren en dat de minivan er pas rond 11.00 uur zou zijn. Balen, maar ach zo gaat dat. Dan maar me tijd verdoen met blogjes schrijven en foto's plaatsen.
Uiteindelijk nog een uurtje geslapen en rond half elf stond deze al voor de deur. Behalve de hostelmedewerkster ging ook haar baas mee en een andere medewerkster. Ze gingen binnenkort een nieuw hostel openen in Tagong en het scheelde mij weer in kosten en tijd.
Onderweg kwamen we ook aardig wat fietsers tegen. Ze vertelde dat deze van uit Chengdu naar Lhasa fietsen. Respect! Behalve de afstand komen de fietsers ook langs passen van 4000 of 5000 meter. Als we dan weer wat fietsers hadden gepasseerd, werd er weer wat uit het raam geschreeuwd. Waarschijnlijk zoiets als: "Beetje opschieten, joh! Dat gaat niet snel genoeg" want iedereen moest er hard om lachen. Doordat de driver aardig doorreed, we werden dan ook van links naar rechts geslingerd en af en toe was er zelfs geen weg, waren we er binnen twee uur. Twee uur sneller dan de normale bus.

Hostel Tagong, Dormitory

Ik werd uitgenodigd om met het hele gezelschap even wat te gaan eten bij een familielid van een van de Tibetaanse medewerkers. Ja, waarom niet? Het was een klein Tibetaans huisje met een gezellige eetruimte. We kregen eerst thee in een kommetje. Zodra het eten klaar was ging daar de rijst in en werden verschillende gerechten op tafel gezet. Ook iets wat ik totaal niet thuis kon brengen. Lange witte slierten. Het bleken paddestoelen te zijn. Nadat ik me rijst op had werd natuurlijk gelijk gevraagd of ik nog meer wilde. Ik gebaarde "een klein beetje" en ook werd het in het chinees gezegd maar nee, het woord "klein beetje" zat niet in hun vocabulaire, dus kreeg ik een volle bak met rijst. hihi.

Na heerlijk gegeten te hebben, op zoek naar een hostel. Midden op het plein bij het klooster zou een aantal hostels zitten. Het was 1 lange straat, dus dat was makkelijk. Ondertussen werd ik natuurlijk wel genoeg aangestaard door de Tibetaanse bevolking:"Kijk, kijk een witte".
Op het plein werd ik aangesproken door een Tibetaanse vrouw. Ze had een hostel en het was precies het hostel wat ik zocht. Eenmaal binnen keek ik me ogen uit. De dormitory was helemaal in Tibetaanse stijl en het leek net alsof je in een klooster sliep. Wauw!! Je slaapt wel met 8 man op 1 kamer maar dat maakt niet uit. Nadat ik me spullen had neergelegd werd ik uitgenodigd voor een kop thee met gedroogd fruit.
Daarna ben ik het dorpje even gaan verkennen en de kora om het klooster heen gelopen.

Moet ik nou zo'n camera leuk vinden?

Halverwege ben ik bij de rivier in het gras gaan zitten. Een Tibetaanse man kwam met z'n zoon naast me zitten. Hij vond het volgens mij wel interessant zo'n blanke. Ondertussen bleef hij naast me zitten en was hij aan het bidden. Een rare gewaarwording  maar erg indrukwekkend.
Ik groette de man en liep weer terug naar het hostel. 'S-avonds ging ik nog even naar beneden voor een kop thee en daar kwam ik een frans koppel tegen die ook veel gereisd had en we een interessante discussie voerde over tibet tot het bedtijd was...