woensdag 18 augustus 2010

Zai Zian China (Goodbye China)

Aan alles komt een eind. Ook aan deze mooie reis in China komt een eind. Vandaag is de laatste dag. Ik zou nog wel een maandje langer kunnen reizen maar aan de andere kant, klinkt naar huis gaan toch ook wel erg verleidelijk. De dag begon rustig. Ik had lekker uitgeslapen omdat ik wist dat ik de komende dagen in het vliegtuig of op het vliegveld weinig zou slapen.

In de ochtend ging ik naar de Budhist Bamboo Temple, een uurtje met de bus en met behulp van het hostel wist ik precies welke bussen/minivans ik moest nemen. Ik kwam aan midden in de bossen, op een berg waar een verlaten tempel stond.  Ik was een van de weinige bezoekers maar dat vond ik helemaal niet erg.

De Budhist Bamboo tempel was een oase van rust en magisch mooi. Deze tempel heeft dan ook een mooie legende, deze gaat als volgt:

Monikken
"Op een dag, waren twee broers op jacht in de heuvels buiten Kunming, zij zagen een bizarre neushoorn.
Met de hoop deze neushoorn te vangen, volgden ze de neushoorn tot diep in het bos van de Yu'an Mountains totdat de neushoorn opeens magisch verdwijnde. Net op het moment dat de neushoorn verdween, zagen de broers een groep monnikken die niet waren zoals alle andere monikken. Op het moment dat de monikken de broers zagen, loste zijn op in rook en het enige wat overbleef waren de wandelstokken die in de grond staken. De volgende dag waren de wandelstokken weg maar was een heel bamboo woud gevormd. De broers wisten dat zij verlichtte wenzens had ontmoet en om hun te eren is de bamboo temple gebouwd."

Een bijzondere gedachte en de tempel was dan ook prachtig met zijn vele buddha beelden en natuurlijk een pond of life. In de bergen tussen het bamboo woud genoot ik van het laatste stukje china.

Rond het middaguur ben ik weer teruggegaan richting Kunming om mij klaar te maken voor de terugreis. Nog even de nodige boodschappen doen en dan op naar het vliegveld naar Kunming, waar ik zou vliegen naar Shanghai. Rond 23.00 uur kwam ik aan in Shanghai waar ik rond 12 uur 's-nachts in me hostel aankwam.Een korte nacht want 06.00 uur moest ik er weer uit voor mijn vlucht naar Nederland. Nog een laatste keer nam ik de metro van Shanghai en bewonderde ik de neonverlichting van Shanghai.

Op naar huis, het was een fantastische en bijzondere reis met veel avonturen en ik wil alle bijzondere mensen die ik heb ontmoet, bedanken. China, een bijzonder land met zoveel kanten.


Zai Zian China

dinsdag 17 augustus 2010

Berg met tolwegen

Het hoogste punt van Xi Shan
Jeeh! Het was vandaag droog. Liujuan zou vandaag naar huis gaan. Ze zou rond 17.00 uur vertrekken met de trein richting Hong Kong, waar ze een uurtje vandaan woonde. Tijd dus om 's-ochentds nog wat te doen. Ik wilde graag naar Xi Shan, een de mooiste gebieden in de buurt van Kunming.

Voor het ontbijt nam ik een heerlijke bananen pannenkoek. Liujuan waagt zich ook aan het westerse ontbijt in plaats van de noodles en rijst die zij normaal gesproken eet bij het ontbijt. Zij koos voor het amerikaanse ontbijt: toast met twee gebakken eieren, bacon, worst en een soort van aardappel met krokant laagje. Het was erg grappig om te zien hoe iemand voor het eerst een westers ontbijt eet. (Oh? Moet het ei op de toast?).

Na het ontbijt gingen we op zoek naar een bus naar Xi Shan maar die reed niet meer. Uiteindelijk besloten we dan maar de taxi te nemen voor 50 yuan. Daar aangekomen was de enige manier om wat te zien, de stoeltjeslift te nemen uiteraard kostte dat ook weer aardig wat yuan. 70 yuan om precies te zijn.
Vanuit de stoeltjeslift had je wel mooi uitzicht over het meer en konden we ok mooi foto's maken van de berg. Boven aangekomen gingen we eerst naar de tomb van Nie'er. Geboren in Kunming, fervent communist en schrijver van het nationale volkslied. We gingen verder en uiteraard moest er nog een ticket gekocht worden om verder te komen. Daar ging weer 40 yuan. Bovenaan kon je allerlei verschillende kanten op en had je een mooi uitzicht. Er moest wel geklommen worden, maar dat was niet erg. We gingen onder andere andere naar de dragonsgate en rond een uur of 13.00 uur zijn we weer teruggegaan omdat Liujuan rond 15.00 uur weer in Kunming wilde zijn.
Toen we weer beneden aankwamen konden we naar het haidengpark lopen en daarvandaan zou wel een bus gaan naar de stad. Rond 15.00 uur waren we dan ook weer in het centrum van Kunming. We gingen nog even lunchen bij Brothers Jiang. Dit restaurant is in heel China beroemd en vaak moet je dan ook van tevoren reserveren wil je hier kunnen eten. Ook nu was het erg druk, maar er was nog plaats.
Je krijgt een grote bowl met bouillon voor je en heel verschillende ingredienten en je gooit simpelweg alle ingredienten in de bouillon. Het is heerlijk, iets wat ik nog nooit geproefd had. Een echte smaaksensatie.
De rest van de middag heb ik nog even boodschappen gedaan en genoten van de stad want morgenavond zou ik terugvliegen naar Shanghai en zou me terugreis naar Nederland beginnen.

maandag 16 augustus 2010

Kunming: the windy city of China

Samen met me chinese kamergenootje, Liujuan besloten ik Kunming te bezichtigen. Het plan was om met de fiets te gaan maar het was erg wisselvallig weer. Dus werd het de bus en lopend.

Het was af en toe wat moeilijk communiceren. Haar Engels was niet al te goed en mijn Mandarijn was ook niet al te best, maar we kwamen er altijd wel uit. De weg vragen ging nu wel een stuk makkelijker en scheelde een hoop gedoe. Eerst onderweg naar de pagoda's en daarna naar de flower bird market. Nadat we weg vroegen, bleek deze markt vooral uit vissen te bestaan en erg toeristisch maar hij had een ander idee. Er was ook een andere markt dichtbij. Een erg leuke markt met heel veel nepbloemen maar wel geweldig gedaan.

Volgende stop was de Expo Horticultural Garden, iets buiten het centrum. Onderweg in de bus begon het keihard te regenen en het hield maar niet op, maar we moesten toch uitstappen. Een container kon als schuilplaats geboden worden, hier renden we dan ook hard naar toe. We waren niet de enige die hier waren.
Een gezellige boel. Een oud mannetje sprak Liujuan aan: "Waar komt ze vandaan?" Nadat Liujuan vertelde dat ik uit Nederland kwam, kwam er een grote grom uit en vertelde hij dat hij vroeger in de oorlog tegen nederlanders had gevochten. Hij moest er zelf wel een beetje om lachen en toen ging het natuurlijk om die rijke toeristen, uiteraard.

Ondertussen zat er ook een jongetje van een jaar of twaalf aandachtig naar mij te kijken en uiteindelijk kwam hij naar me toe. Met z'n beste poging:"Hi, my name is Chi. Nice to meet you!" De enige twee zinnen die hij kon, maar zijn moeder was apetrots. Ondertussen bleef het maar gieten.We besloten even snel naar de noodleshop te lopen en wat te eten. Uiteraard werd ik veelvuldig aangestaard. Een blanke? Hier? Na een vullende maaltijd zijn we weer teruggegaan naar het hostel want we waren allebei helemaal doorweekt.  Tijd voor een heerlijke warme douche.

Eind van de middag scheen de zon gelukkig weer en bleken de winkels schuin tegenover het hostel te zitten. We hebben even rondgekeken en lekker gegeten. In een steegje stond iemand illegaal vlees te barbecuen. Aardig pittig maar zo ontzettend lekker. Volgens Liujuan stond hij bekend als een van de beste van Kunming. Verder hebben we nog een soort van patatjes gegeten maar dan gemarineerd in een soort pittige saus en heb ik een echte kippenpoot op. Niet een kippenpoot zoals we die hebben in nederland maar daadwerkelijk de voet van de kip. Het was bizar...maar ach het smaakte goed, hoor!

We zijn daarna doorgelopen naar het Greenlake viewpark. Het was een erg mooi park met heel veel leven erin. In de vijver kon je vissen, schildpadden en zelfs een soort van kreeften vinden. De vijver lag verder helemaal vol met lotusbloemen. Een heel mooi gezicht met de ondergaande zon.

Op de terugweg kwamen we de Yunnan University tegen. Liujuan stelde voor om een kijkje te nemen. Het leek wel een eeuwenoud paleis. Hier zou ik ook wel op school willen zitten. We liepen de trappen op en halverwege was een man in het halfdonker tai chi aan het oefenen. Hij droeg een wit glimmend pak, alsof die net uit een filmset was gestapt.
Jammer genoeg mochten we niet naar binnen. De directeur en het bestuur van de universiteit was binnen. Helaas. Van de buitenkant zag de universiteit er in ieder geval schitterend uit.
Uiteindelijk zijn we terug naar het hostel gelopen, wat bijna 10 km was. Daar aangekomen doken we allebei gelijk ons bed in.

zondag 15 augustus 2010

Taxi: unknown

Vandaag naar Kunming met de bus en geen lokale bus dit keer. Voor het eerst in tijden een bus met airco, beenruimte en een non smoking sign dat daadwerkelijk werkte! Maar was dit echt beter? In de lokale bus daar gebeurde tenminste iets. Er zat leven in en reed je langs dorpjes waar de locals altijd actief bezig waren. Het enige wat ik nu zag was een hele lange saaie snelweg. Rond 16.30 uur kwamen we dan ook eindelijk aan.

Ik kwam aan op een druk busstation en het niet het enige busstation en aan de overkant waren nog twee andere busstations en bus 3 die ik moest nemen naar het hostel was uiteraard nergens te vinden.
Dan maar een taxi. Het laagste wat geboden werd, was 50 yuan. No way! en uiteraard weigerden ze om op de meter te gaan rijden. Even later kwam er een man naar me toe en ging hij uiteindelijk akkoord met 30 yuan.We liepen naar z'n auto. Geen taxi-bord op z'n auto. Ik had mijn twijfels en ach die arme man wil ook wat bijverdienen. Hij bracht me keurig aan de deur en helpte me zelfs met mijn backpack. Iet waar al die gehaaide taxichauffeurs nog wat van kunnen leren.

Ik had gereserveerd in het Hump Hostel. Het bekendste en ook het grootste hostel dat ik ooit heb gezien. 'S-avonds heerlijk gegeten bij mama fu's. Een restaurant als erg goed bekend staat en waar ik erg genoten heb van de sweet en sour chicken.

zaterdag 14 augustus 2010

Vermoeiende dag met een perfect einde

Naar Caicun fietsen

Ook fietsen is mogelijk in China. Een leuke manier om de omgeving te verkennen en mijn hostel had fietsen staan. Ideaal toch? Bij Dali ligt een mooi meer genaamd Erhai Lake. Een groot meer waar je op verschillende punten met de pont voor een paar yuan over kan varen.

Eerst naar Caicun, een klein vissersdorpje waar ik de pont kon pakken. Bij de pont aangekomen, bleek het erg toeristisch te zijn en de pont 120 yuan (12 euro) te kosten! Dat was zelfs voor nederlandse begrippen veel te duur. Het meer was erg mooi en heb het dorpje dan maar rondgefietst en nog een stukje richting het noorden gereden, maar het werd al snel 13.00 uur en erg heet, zelfs op de fiets.
Ik ben in Dali wat gaan drinken om de zon te ontduiken.

Rond een uur of twee was het plan om naar de Zhonge tempel te gaan. Je kon met een lift naar de top. Ook met de fiets was het gedeelte naar de lift erg stijl. Ik kon kiezen voor een rickshaw of taxi, maar ja dan is de lol er toch vanaf?
Bovenaan gekomen, bezweet en al, kwam ik erachter dat de lift niet meer werkte. Nog eens 500 a 1000 meter omhoog fietsen, zag ik niet zitten.
Maar omdat ik naar boven was gefietst, moest ik ook weer naar beneden. Jeeeeh!!

'S-avonds liep ik in Dali te bedenken wat ik nu eigenlijk wilde eten, totdat ik mijn kamergenootje tegenkwam. Hij was ook op zoek. We besloten naar een restaurantje te gaan, van een vriend van hem. Mijn kamergenootje was taiwanees was en ik nog nooit taiwanees had gegeten dus het werd taiwanees.
Het eten was erg pittig maar erg lekker. Na het eten zijn we nog even langs verschillende eetstalletjes gegan.
Naar beneden fietsen!!
Ja, ach aziaten houden nou eenmaal van eten en proeven is altijd leuk. Zoals bijvoorbeeld de zoetigheid, dragons beard of de black sesame balls, die erg naar drop smaakte.

De volgende stop was de plaatselijke pub. Een poolse man verwelkomte ons. Hij was de barman en kok van de avond en woonde inmiddels alweer 5 jaar in China. Had communicatie gestudeerd, maar vulde nu zijn dagen met het genieten van de omgeving, koken en het maken van juwelen.
Ja, soms loopt het leven gewoon anders.

Ze hadden tibetaanse barley, die moesten we toch even uitproberen. Heftig! We gingen aan het bier. We waren de enige in de pub maar al snel kwamen er een paar vrienden langs. Een aantal chinezen, taiwanezen, een argentijn en ik was de enige europeaan. De argentijn, was eigenlijk ook taiwanees. Hij was echter in de jaren 80 samen met z'n familie gevlucht omdat zijn vader (een jurist) vocht voor de vrijheid van Taiwan. Een interessante discussie over Taiwan en de banden met China. Samen met een biertje genoten we van de discussies en de sterren die helder schenen in de nacht.
Helaas geen vallende sterren voor ons vanavond, die schenen bijna elke avond aanwezig te zijn, maar wel een perfecte avond!

vrijdag 13 augustus 2010

Terug naar Dali

Ik zat maar te dubben. Zou ik verder gaan naar de Nuijiang Valley, een prachtig stuk natuurgebied. Het enige nadeel is dat het nog een extra dag richting het noorden en twee dagen terug, rekeninghoudend met een dag vertraging. Je weet het natuurlijk nooit.
Uiteindelijk toch maar besloten om het niet te doen aangezien ik ook weer op tijd terug moest zijn voor me terugvlucht. S'-morgens nog even wat dingen gekocht voor de reis terug. Het busstation vinden, ging deze keer gelukkig een stuk makkelijker en rond een uur of 16.00 uur was ik dan weer terug in Dali.
 
Nog even een internationaal hostel gezocht, eentje waar ze wel engels spreken. Hostel met enigszins engels personeel. Ze las voor uit haar engelse boekje dat ze vol zaten. Een chinese jongen die voor een jaar in Canada had gestudeerd helpte me bij de vertaling. Er was nog een ander hostel in de buurt. 80 yuan voor een double room en kon ik ondertussen nog even kijken naar een echt hostel.
 
'S-avonds had ik een leuk hostel gevonden, genaamd het Four Seasons. Geniaal! Dit is uiteraard de minder luxe versie, maar het gaat om het idee.
Na het eten kon ik het niet laten om toch een apple pie als dessert te nemen, maar helaas. Het was een van de slechtste versies die ik ooit geproefd heb, maar toch...de poging was leuk

donderdag 12 augustus 2010

How many busstations can you handle?

Liuiki
Frustratie! Frustratie! Zo begon me morgen om het juiste busstation te vinden. Ik was in Dali (het oude gedeelte) van de stad Xiaguan. Ik was gister in het centrum Xiaguan en had gelijk maar even gevraagd of ik hier me buskaartje kon halen Liuku. Volgens de aardige mevrouw moest ik echter zijn bij Dali busstation.
Het leuke is, dat zowel Dali als Xiaguan beide ongeveer vijf busstations hebben.
Toch maar een poging wagen. Na een paar keer vragen, bleek er acherin Dali een klein hokje te zijn, wat een busstation bleek te zijn. Vragen naar Liuku. "Ga maar even zitten." werd gezegd. Na een kwartier bleek het toch niet het juiste station te zijn. Ik moest toch naar Xiaguan. Dammit!

Na een halfuur met de bus en een halfuur lopen door de hitte bleek dat er geen longdistance bus bestond. Weer naar een ander busstation gelopen. Nee, hier was het ook niet. Dan maar nog een keer op straat vragen. Misschien kon de taxichauffeur nog een beetje gebrekkig engels. Nee, met de taxichauffeur was ook geen land te bezeilen totdat ik achter me eindelijk een engelse stem hoorde. Eindelijk! Iemand die engels sprak. De engelse man vertelde me dat ik bij het busstation moest zijn een kilometer verderop. 1 km lopen kon er ook nog wel bij. Daar aangekomen wilde ik het ticket kopen...weer het verkeerde busstation!
Neeee! Dit zei ik ook zo letterlijk op het busstation. Ze schreef het busstation voor me op.

Ik nam een rickshaw, het maakte me niks meer uit. Ik was al een paar uur aan het lopen in de hitte met een rugzak van 15 kilo op mijn rug. Dit zou mijn laatste busstation zijn. Als het niet lukte dan ga ik gewoon weer terug naar Dali. Zo simpel is dat gewoon, maar wonder boven wonder was dit het juiste busstation. Helemaal splinternieuw en daarom ook nog niet vermeld in de LP.

Rond een uur of 16.00 uur kwamen we aan Liuku (uitspreken als Liekwo, kwam ik achter na vele malen vragen bij alle verschillende busstations). Een plaatsje waar niet veel toeristen komen en werd dan ook door iedereen aangestaard. Ik kwam gelukkig nog wel een aantal koreanen tegen en samen gingen we op zoek naar een hotel. Nadat ik een beetje bijgekomen was van de drukke dag, op zoek naar wat eten. Veel keus was er niet maar er was 1 restaurantje wat gerechten had en hier kon uitgekozen worden. Dit scheelde een hoop gebaren in ieder geval. Het was er erg druk dus het moest wel goed zijn. Uiteraard werd ik wel aangestaard,  het eten was soms ondefineerbaar en met de nodige pepers maar het vulde de maag.