donderdag 5 augustus 2010

Bijna dood ervaring...

Rainbow in the sky
Om 05.00 uur maakte ik iedereen wakker. Ik was de enige die een alarm bij zich had. Om 05.30 uur stonden we met z'n allen buiten. Vijf meter verder was het busstation. Een aantal gingen nog wat kopen, maar ik had nog wat brood, dat ik Litang had gehaald. Goed voorbereid dus want het zou een lange dag worden met een negen uur durende busrit.

Tien minuten te laat vertrok de de bus. Wij hadden goede plaatsen waar onze driver van gister goed voor had gezorgd. Een aantal mensen waren niet zo gelukkig, zij moesten plaatsnemen in het gangpad of voor de deur. Er waren een paar krukjes paraat maar er waren ook een aantal mensen met balen rijst bij zich. Dat zit toch wat lekkerder dan een houten krukje.
Ook stapte er een man in met een puppy van net twee maanden. Het arme dier moest de hele rit binnen zitten. De man wist ook niet zo goed wat hij ermee aan moest.

Het eerste gedeelte van de rit ging goed en voorspoedig en ik had goede hoop dat we gewoon rond 15.00 uur in Shangri-La zouden aankomen. Na onze lunch werd de weg steeds slechter en slechter. Volgens de LP zou het een nieuwe weg zijn. Ja, volgend jaar zeker?
De weg werd alleen maar modderiger en modderiger en afentoe voelde je de banden gewoon wegslippen.
Doordat de klif wel erg dichtbij kwam hadden we allemaal zoiets van...Holy Shit!!
Uiteindelijk kwam het goed en kwamen we aan bij de provincie grens van Sichuan - Yunnan waar uiteraard veel auto's helemaal doorgespit werden, maar waar wij gelukkig door mochten rijden.

Na de grens lag een glimmende nieuwe weg voor ons te wachten maar helaas hadden we al veel vertraging opgelopen. Zo vond ook een chinese vrouw achterin de bus. Ze gaf de buschauffeur de schuld van de vertraging. Onder andere doordat hij zo traag was en zoveel belde. Het werd een hele woordenwisseling waarvan iedereen gezellig kon meeluisteren omdat de vrouw helemaal achterin zat en het argument maar heen en weer ging. Uiteindelijk gaf de vrouw het op en rond 18.00 uur waren we dan eindelijk in Shangri-La.  Helaas waren er twee ziek geworden in de bus, door het eten van gister, dus namen we snel een minivan naar ons hostel en wij gingen nog even wat eten bij de plaatselijke noodleshop.

Na het eten was het inmiddels 20.00 uur en donker. Jonathan (een van de frans-canadezen) had gezien dat ze in het hostel mahjongg hadden. Niet die van het computerspelletje! Volgens Jonathan is er ooit een amerikaan geweest die de stenen zag liggen en heeft er zijn eigen computerspelletje van gemaakt, maar wat blijkt....de originele manier is veel leuker! en na een paar potjes zijn we dan naar bed gegaan.

0 reacties: