Almost a perfect day....

Jonge monniken bij Litang Klooster

Nadat we wakker werden, zijn en Paulien en ik naar de Potalla Inn gegaan voor ontbijt. In eerste instantie wilde Paulien hier verblijven door de goede recensies van de Lonely Planet. Het bleek echter dat de hosteleigenaar steelt en ook het ontbijt ging niet vlekkeloos. Na het ontbijt is Paulien verhuist naar een ander hostel. Ik zou 's-middags met de frans-canadese vertrekken naar Daocheng.

Het plan was om 17.00 uur te vertrekken maar door de mogelijke regen werd het toch 14.00 uur, maar dat was 's-middags pas. Eerst hebben we onze tassen gepakt en is Paulien verhuist naar haar nieuwe hostel. Daarna op naar het monastery. Het was een kleine klim maar op 4100 meter voel je dat wel.

Het was een groot klooster en van een stel dat we al eerder hadden ontmoet, vertelde zij dat er om 12.15 uur een ceremonie was. Deze hebben we bijgewoond.

Het was wel apart te zien dat zij soort van pruiken ophadden en dat er later ook een soort van kroon werd opgezet. Anders dan dat ik in Tibet had meegemaakt terwijl het hier ook om tibetaans boedhisme ging.

Op de terugweg vanaf het klooster zijn we nog even het dorpje ingelopen. Er was genoeg te zien: tibetaanse vrouwen in originele kledij, prachtige gezichten en stoere tibetaanse mannen met prachtige hoofdtooien op of cowboyhoeden die schuin op het hoofd werden gedragen en stoere motoren waar op de achterkant een soort van kleine brandfles op was gemonteerd, een soort boombox waar muziek uit schalde. Niemand die zeurt over geluidsoverlast, het is gewoon stoer!

Heilige rots bij het klooster

Daarna teruglopen om mijn tas op te halen. De frans-canadese waren al klaar om te vertrekken. Ik nam afscheid van Paulien en we gingen onderweg naar Daocheng.

De driver die we hadden sprak een aardig woordje engels en zorgden dat iedereen het naar zijn zin had, dit deed ie dan ook door elke 10 minuten te vragen:"Everybody happy? Ja, iedereen was blij.

Eerst stopte hij bij een tibetaans nomaden gezin, een halfuurtje buiten Litang. Ze hadden een grote kudde met Yaks. Het was interresant om te zien hoe deze mensen leefde, ook al had ik dit al gedeeltelijk gezien in Tibet. Na de nodige foto's. We moesten genoeg foto's maken van onze driver, anders hadden we niks om thuis te laten zien, gingen we weer verder.

De volgende stop was een klooster met een grote heilige rots waar we heen moesten lopen. Het was een aardige klim maar een erg mooi uitzicht. We waren er echter nog niet. In de rots was een soort grot. Het was allemaal nogal nauw maar het ging goed. Daarna weer een stuk naar boven zonder enige houvast. Dat was toch een beetje tricky. Vooral als je op 4000 meter zit en het letterlijk klimmen is van steen tot steen, maar gelukkig was het iedereen gelukt.

Een van de prachtige landschappen

We konden even bijkomen bij een aantal tibetaanse vrouwen die onder een zeil zaten vlakbij het klooster. Thee gedronken en uiteraard moest ook de tsampa geprobeerd worden. Het meel wat gegeten wordt door de tibetanen en naar schijnt erg voedbaar te zijn. Daarna weer onderweg, maar wat kwamen we zulke fantastische mooie landschappen tegen! Blauwe hemels zoals je ze nog nooit hebt gezien, velden vol met bloemen. Wow, alsof er een magische spreuk over dit landschap was uitgesproken.  We moesten daarom vaak stoppen om foto's te maken. A little peace of heaven!

We vroegen nog even aan de driver of we stukje mee mochten te nemen van dit fantastische schouwspel, maar helaas en toen werd het zelfs nog perfecter. Het begon te regenen en niet 1 maar 2 regenbogen verschenen aan blauwe lucht. Ik heb ze nog proberen te fotograferen maar dit ging helaas erg moeilijk. 

Een perfect day althans......

We waren ergens gestopt om weer foto's te maken. Wat zag ik een chinees in legeruniform. Dit is niet goed! Ik kreeg een raar gevoel. Tibet all over! Hij had ook nog een zoom lens van hier tot tokio, die ik ook nog even op ons gericht werd en duidelijk niet bedoeld voor het landschap. Ook onze driver had het in de gaten en we vertrokken gelijk en zei het eerste uur dan ook weinig, maar ik wist genoeg...

Ik kan me er zo kwaad om maken maar wat doe je eraan?

Rond een uur of 18.00 uur kwamen we aan in Daocheng. We hebben lekker gegeten en afscheid genomen van onze driver. Een gekke maar superaardige man. Daarna was het vroeg naar bed want om 05.00 uur ging de wekker! En dat op vakantie! ;)